dinsdag 31 december 2013

| december |

December, het was een bewogen maand. Een drukke maand ook. En dan is 'druk' nog een redelijk understatement.
De maand waarin de feestdagen de hoofdrol zouden 'moeten' spelen had nog enkele belangrijke nevenpersonages voor ons in petto, waardoor Kerst & nieuw bijna onzichtbare figurantjes werden. 
Een maand van vrede op aarde voor alle mensen van goede wil, of hoe ging dat gezegde nu weer? Soit, ... 
Kort: we kregen de sleutel van ons nieuwe huis, en man, daar werd al serieus wat afgeplakt, geschilderd, behangen en zo nog vanalles. Billiepapa, billiebompa en billie-opa spendeerden al menig uur en dag in de nieuwe crib. (Bij deze wil ik ook even gezegd hebben dat ik een gewéldige vent, een gewéldige familie én geweldige schoonfamilie heb, echt waar, merci mannekes, MERCI!) 
En billiemama? Die had zo goed als geen verlofdagen meer op het werk, en moest bovendien sinds begin december terug fulltime werken omdat de 4/5de afgelopen is. Great timing, euheu. Billiemama heeft haar handjes dus niet al te vuil kunnen maken in het nieuwe huis. Nu vind ik dat dus echt jammer, want ik doe dat graag. En zeker als het voor de eigen nieuwe stek is. Bon, ik heb wel enkele deuren gelakt, wat opgeruimd (als in: lege verfpotten bij elkaar gesprokkeld, afplaktape tot bolletjes gerold en nog van die zogezegd 'nuttige' dingen), billiepop geëntertained, een kerstdiner bij elkaar gekookt, last-minute aan dingen gedacht en die dingen in elkaar gebokst, geprobeerd niets te vergeten en daarom lijstjes gemaakt - véél lijstjes. En gewerkt. Op het werk. 
Er wordt met andere woorden naarstig uitgekeken naar een nieuw jaar. Een nieuw jaar met nieuwe verlofdagen, met een nieuw huis, echt een nieuw begin.

Om het oude jaar af te sluiten enkele (Instagram)foto's met een overzicht van december 2013:

Er werden sleutels gegeven en gekregen. 

Er werd - bij gebrek aan een kerstboom - toch een poging gedaan om wat kerststemming in het oude huis te brengen.

Er werd - met veel gevloek naar't schijnt - behangen in de nieuwe kamer van billiepop.

Er werd in het oude huis een ongewenste gast gevangen - bedankt Jo'ke!

Er werd a splash of colour in de vorm van tegeltjes in de nieuwe keuken gebracht.

Er werden nog andere nieuwe huizen gebouwd. Hier moest niet geschilderd of behangen worden.

En er werden doktersbrillen gepast. 

Er werd welgeteld 1 deur oranje geschilderd. 

Er werd last-minute vastgesteld dat er geen inpakpapier meer was en dus een alternatief verzonnen. 
Stempel eens op kerstochtend. 

Er werd een kerstboom uit pizzadeeg gemaakt.

Er werden nieuwjaarsbrieven geknutseld - ook last-minute, jawel. 

Er werd nog meer behangen, deze keer in de nieuwe woonkamer.

En er werd een halve dag gewerkt op 31 december. Door weinig wensen als ik de parking zo bekijk.

Wat er in december niet gedaan werd (behalve het broodmandje en het tafelkleed, een uur voor we op een van de vier kerstfeesten moesten zijn - heel even: 4 kerstfeesten op 5 dagen. Halleluja. Moet er nog kalkoen zijn?!), was naaien en bloggen. Maar ook dat kan dan alleen maar beter worden vanaf nu, ha.

Het oude jaar, ik ben er klaar mee. En dat nieuwe begin en het nieuwe jaar, daar ben ik klaar voor - mentaal dan toch. Het feit dat ik nog welgeteld 2 weken de tijd heb om voor en na het werk een heel huis in te pakken negeer ik bij deze even. 

Vanavond wordt er alleszins uitgebreid geklonken op een spetterend 2014 en op een houten kop om het nieuwe jaar mee te beginnen. Maak er - op welke manier je dat doet, maakt echt niet uit - een schitterende avond van, en dan rest mij enkel nog om jullie een fantastisch nieuw jaar te wensen.
Schol!

| billiepop |

woensdag 11 december 2013

| uitslag giveaway |

Eerst en vooral dikke merci voor de talrijke reacties, ik wou dat ik ieder van jullie een cadeautje kon sturen. Jammer genoeg laat mijn portemonnee dit niet toe, maar u kent ongetwijfeld de uitspraak over 'deelnemen' en 'winnen' en welk van de twee belangrijker is. Ik hoop dat het een troost mag zijn …
En blijf vooral volgen - hopelijk met plezier - want bij 100 volgers staat er opnieuw een giveaway op het blogprogramma, en voor die volgende hoeft u zelf niet creatief te zijn, maar krijgt u een afgewerkt maaksel van mij.

Bovendien zit | billiepop | nu ook op facebook, en ook daar wordt er bij 100 vind-ik-leuks van geef-eens-weg gedaan. We zitten tenslotte aan het begin van de kerstperiode en Kerst betekent, naast vrede op aarde voor alle mensen van goede wil, toch ook cadeautjes uitdelen. Kortom: er komen nog kansen om iets te winnen, ha. Pas op: naast geschenken worden op facebook ook tips uitgedeeld. Gratis en voor niks. Voor sommigen onder jullie misschien oud nieuws, voor anderen misschien handig. Hoop ik.

Aangezien ik nooit echt les heb gevolgd wordt er regelmatig al eens gevloekt, getornd, opnieuw gedaan enz. enz. En zo nu en dan komt er dan al eens een handige oplossing uit de bus, al dan niet per ongeluk. Die handige oplossingen deel ik graag met jullie, want wie weet heb jij ook nooit les gevolgd en ben je er iets mee. Maar zoals gezegd, deze tips zijn uit eigen ervaring ontsproten en komen 99% zeker ook niet overeen met de regels van de naaikunst, dus vul of vecht ze gerust aan, geneer u niet, ik kan daar tegen.

Maar genoeg gezeverd, over naar de orde van de dag nu: de winnaar van de giveaway.
De onschuldige hand … die was ziek. Serieus ziek, ocharme. (Mijn moederhart is menig keer gebroken de afgelopen dagen, auwtsch.)
Na een stevige dut en uuuren verwennerij in de armen van ondergetekende had billiepop even een helder en goed moment. Dus ik dacht - onder het motto 'leid het arm dutske eens af met iets anders dan een boek of Uki' - dat ze het wel eens fijn kon vinden om met haar handjes in een mandje met papiertjes te graaien. En vond ze het effectief een welgekomen afleiding? Kijkt u maar even mee:




Inderdaad: over naar plan B.
En plan B moest ik ter plaatse verzinnen: ik plukte lukraak een papiertje uit de zetel. Zo simpel kan het dus zijn. 

En de winnaar - die door heel dit epistel al lang genoeg heeft moeten wachten - is:



Proficiat, Jozefien! 

Stuur je je adres naar billiepop.post@gmail.com en dan krijg je het pakketje weldra in de bus!

| billiepop |

vrijdag 6 december 2013

| nog ééntje |

om't af te leren.

Veel woorden ga ik er niet meer aan vuil maken, want het was al wel duidelijk denk ik. 
Voor zij die het nog niet weten zal ik het nog een laatste keer herhalen: ik ben dus he-le-maal fan van Jacob en van Louisa. Daarom een - for now - laatste post over mijn twee favorieten van dit moment. 

Bij Julija's shop vond ik enkele weken geleden deze geweldige old school stof: bruine velours met van die dikke 'strepen'. Ik zat in de teletijdmachine, straight back to the seventies. Na het succes van de Jacob in jeans zag ik in deze stof meteen Jacob #2. En mijn zwak voor de combinatie bruin-geel in het achterhoofd houdend gebruikte ik mijn laatste restje gele flockpaspel om de zakjes mee af te werken. Match made in heaven. 

Tijdens het maken van de eerste Louisa-jurk bleef deze stof in mijn hoofd hangen, en bedacht ik mij dat het misschien wel een idee was om het principe van de voorbeeldjurk om te draaien, en dus voor een effen stof voor de jurk te gaan en een motief voor de rugdelen. 
(Kleine nota: ik ben wel degelijk fan van de Louisa-versie met de rugdelen, het geeft het kleedje net dat ietsje meer vind ik, maar ik zag bij de andere Louisa-testers deze versie precies niet verschijnen … raar.)
Bibi rende dus naar Julija's shop voor nog een meter bruin velours, haalde haar mooiste bloemenstofje uit haar kast en zo werd Louisa #2 geboren. Omdat ik toch nog een stipje meer kleur in het kleed wou steken als je het langs voren ziet, liet ik de voering (ook in de bloemenstof) een beetje komen piepen en stikte ik de voering vast aan het kleed. Nog 2 manchetten bijgetekend, en dat geeft dan dit:





Ik ging weer lichtjes uit mijn dak, maar toen kwam de aap uit de (van schoon bloemenmanchetten voorziene) mouw: de pasbeurt met billiepop. Blijkt de stof écht véél te zwaar te zijn voor dit kleed. Zwaar als in: billiepop transformeerde instant in een soort van koningskind dat noodgedwongen handje-wuif moet gaan doen op het balkon van het paleis. Nee, dit was niet.oké. Vanwege de grootte van de zak op de voorkant van het kleed bestaat de voorkant grotendeels uit 2 lagen velours, wat het kleed echt te 'plechtig' maakt en waardoor het niet het gewenste effect had. Er was gewoon té veel velours.

Note to self en tip voor u: gebruik geen te zware stoffen voor dit kleed om het geweldige Louisa-patroon optimaal tot zijn recht te laten komen. 

Zo, dit onthouden we dus voor de volgende versie - waar ik dus voorlopig nog niet over zal bloggen.

| billiepop |

woensdag 4 december 2013

| 60-volgers-giveaway |

Hop: we zaten dan ineens aan 60 volgers bij Bloglovin en Google samen. Hoe schoon toch!

Zo'n rond getal, ik heb dat graag. Dat, en het feit dat ik het zelf zo fijn vind om aan de giveaways (jaja, we hadden eens opgezocht wat de juiste spelling van giveaway eigenlijk is - een kleine afwijking van de 'taalkundige' in mij, dus bij deze weten ik én jullie dat voor eens en voor altijd) van anderen deel te nemen, deed ik eindelijk zelf ook eens van geef-eens-iets-weg.

Ik moet wel toegeven dat ik iets creatiever had kunnen zijn in het bedenken van mijn weggevers, maar het overviel me een beetje en ik vond gewoon dat ik dit nù moest doen, dus voilà.

De stempels en andere frutsels die sinds een tijdje in de Hema liggen halen het kind in mij volledig terug naar boven. Het voelt een beetje zoals vroeger, toen ik als kind het liefst van al in de krantenwinkel bij ons om de hoek vertoefde, omdat ze daar zoveel gommekes met een geurtje, pennendoosjes met een motiefke, notitieblokjes in een schoon vormke en nog zo. veel. meer. hadden. Uuuren kon ik daar rondlopen in dat piepklein winkeltje, om dan uiteindelijk zonder iets buiten te gaan omdat er té veel moois was en ik niet kon kiezen. Memories.
Om maar te zeggen: dat gevoel heb ik dus ook vaak in de Hema. Met dat verschil dat ik zelden de Hema zal buitenstappen zonder iets te kopen. We hebben bijgeleerd in de loop der jaren, ja.

Ik laat de creativiteit dus aan u over: laat u volledig gaan in de washi tape, stempels, stickers en stof.
Felroze - om niet te zeggen fluo - en felblauw gestreepte washi tape, felgekleurde en goudkleurige stickers (idee: nonkel Staf krijgt dit jaar met Kerst een gouden sticker op zijn gilet als hij erin slaagt geen flauwe moppen te vertellen, idem voor tante José als die haar gebit kan binnenhouden bij het eten van de kalkoen), twee stempels met een min of meer geometrisch motiefje, alles van de Hema, en dan nog een metertje stof van Petit Pan. Daar kan een mens al eens iets mee verzinnen, toch?

(De twee kringloopschatten in de vorm van een eend en een beer blijven wel hier, billiepop zou het me nooit vergeven, snorry.)



Wat staat u te doen om kans te maken op dit kleine pretpakket?
Eerst en vooral volger zijn of worden van | billiepop |. Laat hieronder een reactie achter en vertel me of jij ook zo'n winkel hebt waar je écht nooit met lege handen naar buiten gaat (Ikea telt niet mee, het spijt me, want ik moet de eerste mens nog tegenkomen die al eens zonder iets gekocht te hebben van onze Zweedse Vriend terugkwam). Zij die een blog of een pagina op Facebook hebben en daar verwijzen naar deze giveaway gaan twee keer in het namenpotje. Dit alles voor woensdag 11 december, want dan wordt de winnaar getrokken door de onschuldige hand - of als die geen zin heeft door een iets minder onschuldige.

En ondertussen heb ik mijn stempelset al uitgepakt en getest (getest als in: op een kledingstuk dat te klein is en enkel geschikt was om uw kind mee naar de kribbe te laten gaan en dus vol te smodderen maar waar ge het in't weekend nooit zou durven insteken wegens 'mottig', zoals daar bijvoorbeeld zijn: lila jeansbroeken). In navolging van vele voorgangers bestempelde ik in de zomer al meerdere leggings met een leuk motiefje om zo in een wip een gepimpt exemplaar te bekomen. Het toeval wil dat deze stempelset zich daar ook meer dan uitstekend toe leent, kijk maar:


Menig winterlegging zal dus volgen de komende weken.

En loop dan nu al maar naar de Banier of de Ava om u daar een potje textielverf en een sponsje aan te schaffen zodat je meteen kan beginnen als je de giveaway wint!

Toi toi toi.

| billiepop |

zondag 1 december 2013

| louisa |

Louisa en billiepop, het zouden beste vriendinnen kunnen zijn.

Na de Jacob-broek die al de revue passeerde is het nu de beurt aan het Louisa-kleed. Opnieuw een patroon waar ik instant fan van werd op het moment dat ik het bij haar zag verschijnen met de vraag of ze dit patroon zou uitbrengen of niet. Euh … duheu: uitbrengen die handel! Echt wel. Eindelijk een kleedje dat ik onmiddellijk op het lijfje van billiepop zag: stoer, tikkel retro en gewoon anders dan anders.
Vol enthousiasme stelde ik me kandidaat om het patroon te testen en groot - als in: écht GROOT - was de vreugde toen ik een mailtje kreeg met de boodschap dat ik mocht testen. Ha!
Uiteraard had ik ook al een stofje in mijn hoofd, een stofje dat al meer dan een jaar lag te wachten op het juiste project. En zie, hier was het project.

Een avondje knippen, plakken en stof knippen later ging ik ermee aan de slag. Ambitieus als is af en toe eens pleeg te zijn ging ik voor de 'moeilijkste' optie, nl. die met de contrasterende rugstukken en de paspel die doorloopt op de rugzijde van het kleed. Daar heb ik tijdens een naaien een fractie van een seconde spijt van gehad (meer bepaald op het moment dat ik de zijnaad voor de tweede keer aan het lostornen was), maar toen het kleed af was, was ik blij! blij! blij! dat ik het erop had gewaagd.
Mijn conclusie: dit is echt een zalig patroon, een fijne uitdaging om te maken met 200% voldoening als het klaar is. Zo schoon. Once again in love (dat overkomt mij de laatste tijd precies wel vaker bij afgewerkte stukken).

I proudly present the Louisa Dress:



Lichte hartkloppingen op het moment dat het kleed op het model gepast werd, maar ook daar alleen maar voldoening: het past per-fect. Aaaah. Zeg nu zelf …




Een weekje nadat het kleed klaar was, was het model - tijdens een bezoekje aan oma en opa die voor de nodige afleiding konden zorgen - dan ook eindelijk klaar voor een korte fotoshoot. Tot mijn grote opluchting leek billiepop het uit-ste-kend te kunnen vinden met Louisa …

Ik zou dus zeggen: haal dit patroon in huis, maak het in alle mogelijke vormen en combinaties, want het is gewoonweg zalig! Marte van Compagnie M., die weet wat ze doet ...

Enjoy!

| billiepop |


dinsdag 26 november 2013

| jacob(s) |

Ein-de-lijk was de tijd rijp voor een patroon dat echt al lang lag te roepen op mijn naaitafel.

Ik kocht het patroon al ten tijde van Van Katoen, toen billiepop zowaar nog in de moederschoot vertoefde. Alsof ik toen al wist dat het een stoere chick ging worden die wel met een broek als deze zou staan. Ik moest het patroon gewoon hebben en kon toen al niet wachten om het eerste exemplaar in elkaar te steken.

En nu was het dus zover, ik deed wat zij  hier al een keer voordeed: ik stak mijn Jacobs-kind in een Jacob. (Zouden er trouwens buiten bij Cowboysendindianen en bij billiepop nog Jacobs-kinderen met een Jacob zijn, vroeg ik me dan af?)

Ik ging voor een 92 (ah ja, want dat is de kleinste maat, ha), in het achterhoofd houdend dat er nog een pamperpoep in de broek moet kunnen, en rekening houdend met het feit dat billiepop van stevige billies voorzien is. Ik ging er dus van uit dat ze niet zou verzuipen in deze maat.
Tot voor- en achterkant van de broek aan elkaar genaaid waren, mmm. Zou die pamper mee in de broek passen, of moet ik noodgedwongen met 16 maanden aan de potjestraining beginnen omdat mijn kind anders nog een jaar moet wachten voor ze een Jacob kan dragen? (Pas op, ik zou het er zowaar voor over hebben, daar niet van.)

Maar de twijfel bleek ongegrond, want buiten de lengte (een 4-tal centimeter te lang) zit de Jacob Jacobs als gegoten. En de stijl past ook gewoon voor de volle 100% bij die billiepop.

Op.haar.lijf.gemaakt.

Zeg nu zelf:



En moeder? Mah jong: die is content! Content, zeg ik u!
Het was voorbestemd, ik wìst het.

En dat überschattig billiepoepke, dat past er perfect in, met pamper en al.



Als je me nu wilt excuseren - ik ga nog een Jacob maken.

| billiepop |

vrijdag 15 november 2013

| tombola Syrië 12-12: we've got a winner |

Eerst en vooral: KEImerci aan zij die meededen met de tombola-actie!
Het totale bedrag dat met de tombola al werd verzameld is ronduit hartverwarmend. Ik ben dan ook blij dat ik hier een heel klein steentje heb toe kunnen bijdragen, echt waar. 

Om een winnaar te 'trekken' maakte ik gretig gebruik van de spreekwoordelijke onschuldige kinderhand. Nuja, 'trekken' is eigenlijk niet juist, want de winnaar werd eerder 'met een lepel aangewezen'. 

Nadat ik de namen van alle deelnemers op een papiertje had geschreven en in een potje had gedaan, bleek de onschuldige hand in kwestie geen zin te hebben om er 1 papiertje uit te nemen, maar een volle hand. Oké, ik naai graag, maar 6 winnaars zou ook wat overdreven zijn. En bovendien vergat ikzelf om het fototoestel in de aanslag te houden om de 'trekking' vast te leggen. 
Over naar plan B dus. 

Wat de onschuldige hand wel heel goed kan, is met een lepel op vanalles en nog wat kloppen. Mmm, kon ik dat integreren in het loten van een winnaar …? Euh, ja.
De nummers werden op een blad geschreven, aan de onschuldige hand gegeven, dan werd er een lepel in de handen gestopt, en werd er gefotografeerd welke nummer het eerste met de lepel werd aangeduid. Volg je nog? 

Soit, genoeg rond de pot gedraaid, we hebben een winnaar! En die winnaar is:


Nummer 15!
Proficiat!


| billiepop |


| Nieuwe Beste Vriendin |

Het is zover!
We hebben een Nieuwe Beste Vriendin.
't Is te zeggen: we kennen elkaar helemaal nog niet goed, maar daar komt hopelijk snel verandering in, en fingers crossed dat het klikt tussen ons. Want dat valt nog af te wachten: zal Nieuwe Beste Vriendin even dol op mij zijn als ik op haar?
Spannend.

Gisteren ging ik haar ophalen om mee te nemen naar haar nieuwe thuis. Ik nam haar mee naar binnen en zette haar eventjes in de zetel om haar nog eens goed te kunnen bekijken. Ze past hier wel eigenlijk.
En hoewel ik zo had uitgekeken naar haar komst en heel erg zat te popelen om haar meteen beter te leren kennen ging het nog niet. Ik was te zenuwachtig. Té blij.
Gevolg: Nieuwe Beste Vriendin werd op de tafel gezet en bewonderd. Vooral heel erg bewonderd.

Nu, na een nachtje slapen denk ik dat ik er stilaan klaar voor ben om iets te ondernemen met de Nieuwe Beste Vriendin.
Mag ik u voorstellen:



Nieuwe Beste Vriendin aka Mevrouw Gritzner!

En nu ben ik weg, want NBV wacht op mij.

| billiepop |

vrijdag 1 november 2013

| wist je dat |

… billiepop nu bijna 16 maanden is en:

  • zelden op schoot kruipt, behalve wanneer je op het toilet zit.
  • een vochtig doekje een vies ding vindt, maar wel het liefst aan de keukenvloer, de deurmat en aan schoenzolen lekt.
  • toch al een half uur ononderbroken 'imaginair koffiedrinken' kan.
  • rond de nek van élke hond die haar pad kruist zou vliegen als wij haar niet zouden tegenhouden.
  • als ze in Planckendael voor de olifanten staat dolenthousiast naar de duiven die op de grond zitten wuift. Olifanten? Saai.
  • echt.niet.kan.stilzitten. Nooit. Het kind heeft prikkels nodig, veel prikkels.
  • zéér ongeduldig van aard is - tiens, van wie heeft ze dat - maar tegelijk ook een volhouder.
  • voornamelijk p-taal spreekt en zichzelf bijgevolg 'pippie' noemt.
  • vooral géén staartjes, speldjes of andere dingen wil die eventueel zouden kunnen verraden dat ze een meisje is.


Aan dat laatste punt besloot ik zelf een mouw te passen, vooral omdat anno 2013 de helft van de bevolking nog steeds denkt dat Billie steevast een jongensnaam is, zeker wanneer het exemplaar in kwestie een broek draagt en geen staartje of dergelijke heeft.

Ik ben geen tegenstander van kleedjes voor billiepop, absoluut niet. Wel vind ik de meeste kleedjes die ik zie - hoe prachtig ik ze ook vind - niet passen bij het karakter van mijn billiepop.
Zie je haar al in een prachtig petit-pan-met-peter-pan-kraag-jurkje de deurmat aflikken? Euheu, niet dus. Het zou gewoon niet kloppen.
Bovendien vind ik een kleedje voor een kruiper alles behalve praktisch. Ze kruipen met hun knieën ìn dat kleed, vallen dan frontaal op dat gezichtje, enzovoort, u kunt er zich allicht iets bij voorstellen. Om maar te zeggen: er hingen de eerste 15 maanden van billiepops leven niet veel jurken in haar kast.

Nu ze ondertussen zo enorm zelfzeker vertrokken is met stappen en amper nog met haar knietjes de grond raakt - behalve op straat, want daar doen we dat uiteraard nog eens graag, dat spreekt voor zich - werd het tijd voor enkele kleedjes.

Gisteren tekende ik een patroontje met raglanmouwen en liet ik me inspireren door dit wondermooi Deens merk. (Een merk waarvan ik gewoon àlle kleren zou willen kopen.)
Anderhalf uur nadat de stof geknipt was, was er dit:






Schoudernaad afgewerkt met paspel.
Mouw ook afgewerkt met paspel, bij gebrek aan voldoende rood biaislint.



Zakjes afgewerkt met biaislint.
Appelknielap als versierseltje.


Knopenpat als sluiting zodat het kleed vlotjes over het kindeken haar hoofd kan.


Voilà, nu kan billiepop als een écht meisje mét kleed de herfst in.
Of had u al eens een jongen met een appeljurk gezien? 

| billiepop |

zaterdag 26 oktober 2013

| edit |

Op dag 3 van KCWC schreef ik over een stoere jurk. De 'jurk' had ik toen echter nog niet gepast op het model. Ondertussen is dat wel gebeurd, daarom een kleine edit van dag 3. Dit is wat er had moeten staan:

Ook vandaag maakte ik iets af dat al een tijdje on hold stond. Het patroon was er, en alle delen waren geknipt, dus deze stoere jurk trui voor billiepop moest enkel nog genaaid worden, en dat ging echt vlot.
Een stoer kleedje stoere trui gemaakt uit een oude sweater zodat ik de boord en de boorden van de mouwen kon recuperen. Dat ziet er dan meteen een beetje 'echter' uit, nee?
(En zo deden we in een klap ook nog aan recyKleren zie.)

Als basis voor de jurk trui gebruikte ik dit patroon, dat ik wat verlengde.


Ik had al gezegd dat billiepop 'onmeetbaar' was, toch? Wel, dat hebben we er dus van, maar:





| billiepop |

| KCWC & Syrië |


Met de zalige herfst in het land (ok, vandaag was een zalige herfstdag, of dat morgen nog zo zal zijn, we'll see) ging ik twee weken geleden naarstig op zoek naar een herfst/winterjas voor billiepop.
Ik had stiekem verdrongen dat ik vorig jaar een gelijkaardige zoektocht had ondernomen, vooral lelijke jasjes had gezien en als ze dan niet lelijk waren, waren ze wel schandalig duur. Resultaat: ik zette me achter de naaimachine en maakte zelf twee jasjes, uit het boek van Sanne & Riet, voor de dochter.

Dezelfde ergernis dook ook dit jaar op, met dezelfde uitkomst (note to self: ga volgend jaar NIET meer op zoek naar een jas, maar maak hem van de eerste keer gewoon zelf). Ik vond een patroon waar ik onmiddellijk weg van was.
Dé stof - die achteraf, vind ik zelf, gewoon pérfect bleek voor dit jasje - vond ik bij Stoffe & Koffe in Schoten. Deze zalige stoffenwinkel slash koffiehuis opende de deuren in september en bevindt zich op welgeteld 150 meter van ons nieuwe huis. How 'bout that? De boodschap: als iemand mij zoekt vanaf december: piep eens binnen bij Stoffe & Koffe, want ik denk dat dat daar mijn nieuwe woonkamer wordt, ha!

En alsof een zalig patroon en dito stof nog niet genoeg was, bleek deze jas ook nog een zaligheid om te naaien: jong, dat ging vlot, echt waar!

Ziehier het resultaat:


 Ik stempelde de dochter haar naam in de jas, helaas niet leesbaar op de foto.

 Ik ben ook on-voor-stel-baar verliefd op de knopen. Manneke …

 In. Love.

Boe zei de koe en ook zij vond het goe.

Goh, ik ben zelden zo content geweest van een eigen maaksel als van dit, ik kan er niet van over, hi.
Ah ja, in het kader van 'nobody's perfect' toch een klein 'maartje': ik maakte de fout om maat 2 jaar te maken voor mijn billiepop-die-geen-seconde-stilzit-en-dus-onmeetbaar-is.
Wat bleek: het jasje past, maar 't is 'ne juste' zoals wij hier zeggen. Twee centimetertjes meer op de schouders had gemogen. Maar ik laat het mijn plezier niet vergallen, en billiepop moet het jasje gewoon dag.en.nacht. dragen tot het écht te klein is, voilà.
Ondertussen viel vandaag mijn oog op nog een fijn stofje om dit jasje opnieuw te maken, maar dan een maatje groter.

Dat, en mijn euforie over de jas, én het feit dat het een plezier is om in elkaar te zetten bracht me op het idee om er ineens ook eentje aan te bieden voor de tombola van Syrië 12-12. Zoveel plezier voor meerdere partijen, it's a win-win situation.

DUS: voor hen die even weg zijn van het jasje als ik en geen zin hebben om er zelf eentje te maken: voor slechts 4 EUR (dat rechtstreeks aan Syrië 12-12 gestort wordt), krijg je een tombolanummer en maak je kans op een jasje als dit.
Het werkt als volgt: ik kies 3 stofjes uit (eentje ervan is het stofje van het jasje hier op de foto's) waaruit de winnaar mag kiezen, maten gaan van 6 maanden tot 4 jaar 6 jaar. Ik zou zeggen: waag uw kans, allez rouler, altijd prijs (is het niet het jasje, dan hebt u de mensen in Syrië er toch mee geholpen)! Meer info over hoe precies deel te nemen vind je hier.

En wie doet er niet eens graag mee aan een goeie ouderwetse tombola?
Geef maar toe …

| billiepop |

vrijdag 25 oktober 2013

| go with the flow |

KCWC dag 4: er werd niet genaaid, echt helemaal niet. Er werd op dag 3 al heel wat gepresteerd, dus dat compenseert, nee …?
Reden: we hadden iets te vieren gisteren. Na bijna 5 maanden en 2 bijna-maar-net-niet-verkopen van ons huis en een ondertussen serieus stijgend stressgehalte heeft een lief koppel gisteren ons huis gekocht. Het doet iets minder pijn weg te gaan nu ik weet dat het in goede handen zal zijn bij mensen die even verliefd zijn op het huis als wij toen we het kochten. Oef …
Billiepapa en ik gingen - nu we een avondje kinderloos waren - gezellig samen eten, iets wat ook weer een tijdje geleden was. We hebben er dan ook van genoten.
En bij thuiskomst heb ik me lekker in de zetel genesteld met:


De eerste van een reeks van 8 die vanzelf in de brievenbus valt om de zoveel weken: aaaah, hoe zalig is dat? Het abonnement deed billiepapa mij cadeau voor m'n verjaardag, en hij had geen beter geschenk kunnen kiezen.

Bedankt, lief, je bent de beste!

| billiepop |

woensdag 23 oktober 2013

| KCWC - dag 3 |

Dag 3 van de KCWC: het ging me vandaag iets beter af dan gisteren, oef.

Ook vandaag maakte ik iets af dat al een tijdje on hold stond. Het patroon was er, en alle delen waren geknipt, dus deze stoere jurk voor billiepop moest enkel nog genaaid worden, en dat ging echt vlot. Zo vlot dat er zelfs nog een streepje daglicht was om het snel te fotograferen.

Resultaat:


Een stoer kleedje gemaakt uit een oude sweater zodat ik de boord en de boorden van de mouwen kon recuperen. Dat ziet er dan meteen een beetje 'echter' uit, nee?
(En zo deden we in een klap ook nog aan recyKleren zie.)

Als basis voor de jurk gebruikte ik dit patroon, dat ik wat verlengde. Voor de binnenkant van de kraag gebruikte ik een restje nicky velours omdat er in de sweater niet genoeg stof zat om die daar nog uit te krijgen. Nu heeft billiepop een lekker warme nek als Koning Winter zijn intrede doet.
Om de donkere kleur wat te breken maakte ik met textielverf en een sjabloon een hert dat verstopt zit :).

Helemaal in de mood zijnde naaide ik nog snel een kussentje voor billiepop nadat ik tot mijn grote vreugde nog een klein lapje van de astronautenstof terugvond. Een gouden paspel ertussen (vond ik wel bij het spacy thema passen), een stukje fleece van een Zeeman-dekentje voor de achterkant, vullen met fiberfill en klaar was kees.




Bovendien knipte ik mijn stof voor het volgende project, HA!
Content dat ik ben!
Onvoorstelbaar!

Zelden zoveel genaaid op 3 dagen, en het smaakt naar meer, dus op naar dag 4.

| billiepop |

| KCWC - dag 2: parels |

… voor de zwijnen.

Boehoe!
Project 1 is klaar op dag 2, dus ik zou content moeten zijn. Maar zo blij als ik gisteren was met de veelbelovende start, zo niet-blij ben ik vandaag met het eindresultaat. Nogmaals: boehoe!

Ik zal misschien even laten zien waarover het gaat alvorens ik mijn klaagzang begin af te steken, allez vooruit:


(Mét excuses voor de slechte foto's, maar ik heb niet de kans om foto's in daglicht te nemen aangezien ik dan elders achter een bureau'tje vertoef, dus ik doe dan altijd maar wat van Instagram in een poging om er nog iets toonbaar van te maken. Het zal beteren op een dag, beloofd.)

Er zijn verschillende redenen waarom ik in boehoe-modus sta:

  • De kleuren (die op de foto dus totaal anders zijn dan in real life) staan mij, nu het truitje af is, toch niet zo aan voor dit stuk als ik eerst dacht. Ik had het precies anders in mijn hoofd ofzo. 
  • De afwerking is pretty crappy (oké, ik gebruikte ook witte draad - what was I thinking?!? - en toen ik dat doorhad zat de nekband al vast en op zich ook wel mooi vast, dus vond ik het niet nodig om de boel  terug los te tornen en rode draad in te rijgen. Fout. Note to self: als je moet tornen, moet je tornen, anders krijg je daar later spijt van. Note to self 2: denk twee minuten langer na over de draad die nog op je machine zit en wees niet te lui om deze te vervangen door een andere kleur indien nodig. Voilà.).
  • Eens het truitje bijna helemaal in elkaar zat vond ik het er te jongensachtig uitzien. Billiepop is nu geen afgeborstelde-poppemie-type, maar dan nog vond ik het té. Dit probeerde ik dan op te lossen door een elastiek in de zoom te steken in plaats van boordband te gebruiken, zodat het wat meer meisjesachtig zou vallen en door snel-snel een broche (dat is dat 'toefke met knoop' daar op de driehoek) te improviseren, eveneens om het wat vrouwelijker te maken. 


En toch: het is niet naar mijn goesting. Maar het is wel af …
Misschien heeft het wel te maken met het feit dat ik al maanden kwijl bij het zien van dit truitje (hier komt inderdaad de mosterd vandaan), omdat ik dat zo ongelofelijk mooi en zo perfect vind, en dat mijn maaksel niet eens in de buurt komt van die schoonheid.

Enfin, niet blij dus.

Ik doe dan nu nog even een kleine babbel met mezelf, kruip dan in bed en begin morgenavond gewoon met project 2, toch?
En pas op: in mijn hoofd ziet dat er alvast geweldig uit!

Buenas noches

| billiepop | 

maandag 21 oktober 2013

| KCWC |

KCWC … een geweldig initiatief!
En we gingen er op het laatste nippertje aan meedoen, oho. Als dat geen reden is om elke dag een uurtje (proberen) uit te trekken om achter de naaimachine te kruipen, dat weet ik het ook niet meer.
Er liggen immers meer dingen klaar (als in: patroon gemaakt en/of stof geknipt) om in elkaar gezet te worden dan dat ik in een week, maand, … genaaid krijg.

Kleurgewijs viel mijn oog nog eens op een stuk dat er voor mij erg herfstig uitziet en daarom hét perfecte projectje is om mee te beginnen deze week. De start is in ieder geval al genomen en stiekem hoop ik dit morgen af te hebben - als mijn time-management het toelaat uiteraard - zodat ik deze week misschien wel twee projecten kan afmaken.



Enig idee wat dit wordt?
Ik wel!

Wie weet tot morgen,

| billiepop |

vrijdag 18 oktober 2013

| een emmer |

Vorige week at ik op een verjaardagsevenement van een goede vriendin (aka Madam) een overheerlijke vegetarische curry. Met overheerlijk bedoel ik: o-ver-heerlijk.

Tot mijn grote verbazing kwam het recept uit dit boek. Madam is fan van deze dame en haar recepten.
Zo'n groot gerecht? En dat komt uit dat boek? Straf.
Ok - ik ben bevooroordeeld. Het enige recept van de dame in kwestie dat ik voor deze heerlijkheid kende was 'Tomaten met olijfolie en peper'. Als volwaardige maaltijd. Ja.
Voor iemand zoals ik (lees: met een niet te onderschatten eetlust) zijn tomaten met olijfolie en peper (van de molen, dat spreekt voor zich) geen maaltijd. Pas op: is dat lekker? Jawel. Absoluut. Is dat genoeg? Voor mij niet.

Ik ben streng: voor anderen, maar nog meer voor mezelf. En kritisch. En net omdat ik me bewust ben van mijn kritische geest vind ik dat ik dan ook in staat moet zijn om bij te stellen wanneer nodig.
Geloof me, het is niet de eerste keer dat ik van een van m'n eigen kritische noten terugkom. Echt niet. Om maar te zeggen: we zijn daar niet te beroerd voor. Voilà.

Bij deze kom ik dus ook terug van mijn uitspraak 'dat is geen eten'. Ik wil het zelfs uitgebreid goedmaken door te zeggen: dit recept moet je écht maken. Maar echt!
De pompoen is in het land en komt zo heerlijk tot z'n recht in deze curry, samen met nog een heleboel andere favoriete ingrediënten van mij. Aubergines! Kikkererwten! Linzen!
En maak het in een grote hoeveelheid, dat deed ik ook. Volgens Madam raadt P.N. aan dat je best een grote portie kan maken. Dus dan doen we dat.

Ik zou zeggen: rep u naar de betere boekhandel, dat doe ik morgen misschien ook.
Want … we waren niet te beroerd om bij te stellen.





Guten Appetit!

| billiepop |


PS: en 'Danke' aan Madam voor de kennismaking met dit gerecht!

donderdag 17 oktober 2013

| eerste stappen bis |

Daar waar mijn billiepop (nog steeds ♥ trouwens) zes maanden geleden de wereld nog vanop de grond begon te verkennen doet ze dat ondertussen sinds drie dagen van een 80-tal centimeter hoger: het kind stapt! Hoera!
Het werd tijd. Al meer dan twee maanden liepen billiepapa en billiemama met gekromde rug en billiepop aan één of meer vingers rond, en rond, en rond. En blij dat we zijn dat we nu gewoon kunnen zeggen 'doe maar, nu kan je het al alleen hé'. Hehe.

Nu zou ik kunnen zeggen dat billiepop tussen april en nu permanent aan mijn vinger heeft gehangen en dat ik daarom geen nieuw bericht kon posten, maar dat gelooft natuurlijk niemand (hoewel: het lijkt mij absoluut niet evident om te typen met drie armen, maar kom, ik dwaal af).
Er waren dan ook genoeg andere redenen: billiepapa ettelijke weken thuis met klierkoorts, nieuwe woonst gekocht (het is zover: we gaan de 'burgerlijke' toer op en verlaten de stad van A om net buiten de stad te gaan wonen in een huis met een tuin en parkeerplaats voor de deur - en geloof me: billiemama moet nog altijd wennen aan dit nieuwe gegeven), huidige woonst te koop gesteld (ah ja, want je gaat toch niet eerst je huidige huis verkopen om zeker te zijn hé, dat is iets voor wussies), en in diezelfde woonst al bijna vijftig mensen rondgeleid. De woonst die dan tot twee maal toe 'verkocht' was , of oh … toch niet. Een billiepapa die in een shiftensysteem - en dus ook 's nachts en in het weekend - werkt en billiemama die haar werk verre van gedaan krijgt op vier dagen in plaats van vijf, en dan nog eens terug begon te sporten om die laatste zwangerschapskilo's er af te krijgen, ... En si. En la.

Soit, ik bedoel maar: ik was al blij als er 's avonds nog net genoeg energie overschoot om af en toe ter inspiratie eens andere blogs te lezen (om dan toch telkens een beetje jaloers te worden en mij af te vragen hoe jullie dat allemaal voor elkaar krijgen: kinderen, werken, koken, naaien, bloggen ... kan ik bij iemand in de leer komen?) en ik af en toe iets genaaid kreeg als geschenk of iets voor de kleine billiepop.


Een van die dingen is dit bloesje, gebaseerd op dit patroon, dat ik inkortte. Stofjes van het bloesje komen van hier, een leuke nieuwe ontdekking in het Antwerpse.
De bloes lag een maand of twee in de (overvolle) mand-met-nog-af-te-werken-stukken en was nog net op tijd klaar om de zomer af te sluiten en om nog rond billiepop haar buik te passen. Goede timing, of net niet.

Ondertussen zijn er helaas geen extra uren in een dag bijgekomen, maar lijkt mijn energiepeil weer wat hoger te liggen, heeft billiepapa een nieuwe job zónder shiften (jochei!) en probeer ik toch iets meer tijd voor mezelf vrij te maken zodat ik wat meer quality-time met Vriendin Bernina kan doorbrengen.
Dit leverde de afgelopen drie weken enkele, al zeg ik het zelf, mooie maaksels op (ok, toegegeven: ook enkele misbaksels) die ik hier in de nabije toekomst wil delen.

En wie weet zijn jullie wel iets geduldiger dan ik en kijken jullie nog mee ...

Hasta la vista!

| billiepop |






dinsdag 9 april 2013

| eerste stappen |


Terwijl mijn 9 maanden oude billiepop (♥) haar eerste stappen in de wereld zet - 'stappen', als in: op handen en tenen, minilijfje in een hoek van 90°, poep in de lucht, rupsgewijs voortbewegen, en 'de wereld' als in: het tapijt in de woonkamer - zet ik mijn eerste stappen in deze blog.

Toen ik me twee jaar geleden dan eindelijk eens inschreef voor een naaicursus ging er een wereld voor mij open. Niet tijdens de cursus (kleine randopmerking: nogal van de ongeduldige soort zijnde, lag de traditonele aanpak, lees: trage, mij niet echt. Vijf avonden van 3,5 uur besteden aan het maken van een schort? Don't think so. Toen de schort af was, en ik wist hoe je een bovendraad inrijgt, een spoel inlegt én hoe je een spoelhuis kapot kan maken, besloot ik om het zelf verder uit te zoeken), maar wel tijdens het snuisteren op het www. (De eerste site die ik opende was de blog van deze dame, met eeuwige dank trouwens.) Er bestaan dus gewoon madammen die hun kennis, maaksels, raad en nog veel meer met het andere creatieve vrouw- en manvolk delen.
Moh!
Hoe goed!

Uren, en dan bedoel ik echt UREN, heb ik achter m'n computer besteed, van het ene inspiratiewalhalla doorklikkend naar het andere, en nog een volgende, en ... Wauw. 
Moest ik evenveel tijd achter de naaimachine gezeten hebben als dat ik verbijsterd 'oh' en 'ah' mompelend op het net rondzwierf, dan hadden mijn dochter en ik zó veel nieuwe spullen dat we de komende tien jaar niet meer hoefden te shoppen. (Maar aangezien ik het toch wel kan appreciëren om mij van tijd eens te laten gaan op shopvlak ben ik dan ook weer een beetje blij dat ik niet voor tien jaar aan kleding bij elkaar heb genaaid. Oef.)

Om dus maar te zeggen: wauw.
Zo. Veel. Ideeën.
Overdonderend.
En maar denken: 'Ik wil dat ook allemaal kunnen’.

Helemaal dolgedraaid door zoveel input begon ik met de meest onlogische dingen eerst. Een beetje simpel beginnen en dan opbouwen? Mah nee, duurt te lang (ik had al eens gezegd dat ik een ongeduldig trekje heb geloof ik hé?). ‘Ik wil nú die Spaanse tas van Mme Zsazsa maken.’ ‘Ritstasjes? Gewoon proberen zeker?’

Soit, u kunt het schatten: ik heb al veel gevloekt achter de naaimachine de voorbije 2 jaar. 
Heel veel. 
Ah ja. Natuurlijk. 
Want ‘pfff, les volgen? Nee, ik zocht het allemaal zelf wel uit’. 

Uhu. 
Welkom bij | billiepop |







Voor alle duidelijkheid:
nog meer dan gevloekt werd er gejuicht, vol trots getoond, gestoeft en gegeven
&
I ♥ naaien! BIG TIME!