| jacob(s) |

Ein-de-lijk was de tijd rijp voor een patroon dat echt al lang lag te roepen op mijn naaitafel.

Ik kocht het patroon al ten tijde van Van Katoen, toen billiepop zowaar nog in de moederschoot vertoefde. Alsof ik toen al wist dat het een stoere chick ging worden die wel met een broek als deze zou staan. Ik moest het patroon gewoon hebben en kon toen al niet wachten om het eerste exemplaar in elkaar te steken.

En nu was het dus zover, ik deed wat zij  hier al een keer voordeed: ik stak mijn Jacobs-kind in een Jacob. (Zouden er trouwens buiten bij Cowboysendindianen en bij billiepop nog Jacobs-kinderen met een Jacob zijn, vroeg ik me dan af?)

Ik ging voor een 92 (ah ja, want dat is de kleinste maat, ha), in het achterhoofd houdend dat er nog een pamperpoep in de broek moet kunnen, en rekening houdend met het feit dat billiepop van stevige billies voorzien is. Ik ging er dus van uit dat ze niet zou verzuipen in deze maat.
Tot voor- en achterkant van de broek aan elkaar genaaid waren, mmm. Zou die pamper mee in de broek passen, of moet ik noodgedwongen met 16 maanden aan de potjestraining beginnen omdat mijn kind anders nog een jaar moet wachten voor ze een Jacob kan dragen? (Pas op, ik zou het er zowaar voor over hebben, daar niet van.)

Maar de twijfel bleek ongegrond, want buiten de lengte (een 4-tal centimeter te lang) zit de Jacob Jacobs als gegoten. En de stijl past ook gewoon voor de volle 100% bij die billiepop.

Op.haar.lijf.gemaakt.

Zeg nu zelf:

En moeder? Mah jong: die is content! Content, zeg ik u!
Het was voorbestemd, ik wìst het.

En dat überschattig billiepoepke, dat past er perfect in, met pamper en al.

Als je me nu wilt excuseren - ik ga nog een Jacob maken.

| billiepop |

| tombola Syrië 12-12: we've got a winner |

Eerst en vooral: KEImerci aan zij die meededen met de tombola-actie!

Het totale bedrag dat met de tombola al werd verzameld is ronduit hartverwarmend. Ik ben dan ook blij dat ik hier een heel klein steentje heb toe kunnen bijdragen, echt waar. 

Om een winnaar te 'trekken' maakte ik gretig gebruik van de spreekwoordelijke onschuldige kinderhand. Nuja, 'trekken' is eigenlijk niet juist, want de winnaar werd eerder 'met een lepel aangewezen'. 

Nadat ik de namen van alle deelnemers op een papiertje had geschreven en in een potje had gedaan, bleek de onschuldige hand in kwestie geen zin te hebben om er 1 papiertje uit te nemen, maar een volle hand. Oké, ik naai graag, maar 6 winnaars zou ook wat overdreven zijn. En bovendien vergat ikzelf om het fototoestel in de aanslag te houden om de 'trekking' vast te leggen. 

Over naar plan B dus. 

Wat de onschuldige hand wel heel goed kan, is met een lepel op vanalles en nog wat kloppen. Mmm, kon ik dat integreren in het loten van een winnaar …? Euh, ja.

De nummers werden op een blad geschreven, aan de onschuldige hand gegeven, dan werd er een lepel in de handen gestopt, en werd er gefotografeerd welke nummer het eerste met de lepel werd aangeduid. Volg je nog? 

Soit, genoeg rond de pot gedraaid, we hebben een winnaar! En die winnaar is:

Nummer 15!

Proficiat!

| billiepop |

| Nieuwe Beste Vriendin |

Het is zover!
We hebben een Nieuwe Beste Vriendin.
't Is te zeggen: we kennen elkaar helemaal nog niet goed, maar daar komt hopelijk snel verandering in, en fingers crossed dat het klikt tussen ons. Want dat valt nog af te wachten: zal Nieuwe Beste Vriendin even dol op mij zijn als ik op haar?
Spannend.

Gisteren ging ik haar ophalen om mee te nemen naar haar nieuwe thuis. Ik nam haar mee naar binnen en zette haar eventjes in de zetel om haar nog eens goed te kunnen bekijken. Ze past hier wel eigenlijk.
En hoewel ik zo had uitgekeken naar haar komst en heel erg zat te popelen om haar meteen beter te leren kennen ging het nog niet. Ik was te zenuwachtig. Té blij.
Gevolg: Nieuwe Beste Vriendin werd op de tafel gezet en bewonderd. Vooral heel erg bewonderd.

Nu, na een nachtje slapen denk ik dat ik er stilaan klaar voor ben om iets te ondernemen met de Nieuwe Beste Vriendin.
Mag ik u voorstellen:

Nieuwe Beste Vriendin aka Mevrouw Gritzner!

En nu ben ik weg, want NBV wacht op mij.

| billiepop |

| wist je dat |

… billiepop nu bijna 16 maanden is en:

• zelden op schoot kruipt, behalve wanneer je op het toilet zit.
• een vochtig doekje een vies ding vindt, maar wel het liefst aan de keukenvloer, de deurmat en aan schoenzolen lekt.
• toch al een half uur ononderbroken 'imaginair koffiedrinken' kan.
• rond de nek van élke hond die haar pad kruist zou vliegen als wij haar niet zouden tegenhouden.
• als ze in Planckendael voor de olifanten staat dolenthousiast naar de duiven die op de grond zitten wuift. Olifanten? Saai.
• echt.niet.kan.stilzitten. Nooit. Het kind heeft prikkels nodig, veel prikkels.
• zéér ongeduldig van aard is - tiens, van wie heeft ze dat - maar tegelijk ook een volhouder.
• voornamelijk p-taal spreekt en zichzelf bijgevolg 'pippie' noemt.
• vooral géén staartjes, speldjes of andere dingen wil die eventueel zouden kunnen verraden dat ze een meisje is.

Aan dat laatste punt besloot ik zelf een mouw te passen, vooral omdat anno 2013 de helft van de bevolking nog steeds denkt dat Billie steevast een jongensnaam is, zeker wanneer het exemplaar in kwestie een broek draagt en geen staartje of dergelijke heeft.

Ik ben geen tegenstander van kleedjes voor billiepop, absoluut niet. Wel vind ik de meeste kleedjes die ik zie - hoe prachtig ik ze ook vind - niet passen bij het karakter van mijn billiepop.
Zie je haar al in een prachtig petit-pan-met-peter-pan-kraag-jurkje de deurmat aflikken? Euheu, niet dus. Het zou gewoon niet kloppen.
Bovendien vind ik een kleedje voor een kruiper alles behalve praktisch. Ze kruipen met hun knieën ìn dat kleed, vallen dan frontaal op dat gezichtje, enzovoort, u kunt er zich allicht iets bij voorstellen. Om maar te zeggen: er hingen de eerste 15 maanden van billiepops leven niet veel jurken in haar kast.

Nu ze ondertussen zo enorm zelfzeker vertrokken is met stappen en amper nog met haar knietjes de grond raakt - behalve op straat, want daar doen we dat uiteraard nog eens graag, dat spreekt voor zich - werd het tijd voor enkele kleedjes.

Gisteren tekende ik een patroontje met raglanmouwen en liet ik me inspireren door dit wondermooi Deens merk. (Een merk waarvan ik gewoon àlle kleren zou willen kopen.)
Anderhalf uur nadat de stof geknipt was, was er dit:

Schoudernaad afgewerkt met paspel.

Mouw ook afgewerkt met paspel, bij gebrek aan voldoende rood biaislint.

Zakjes afgewerkt met biaislint.

Appelknielap als versierseltje.

Knopenpat als sluiting zodat het kleed vlotjes over het kindeken haar hoofd kan.

Voilà, nu kan billiepop als een écht meisje mét kleed de herfst in.

Of had u al eens een jongen met een appeljurk gezien? 

| billiepop |